ماده

سؤال: در مورد متن سخنرانی اخیر با عنوان «حقیقت توکل، راهکارها و ثمرات» اشکالم به بخش میانی است که درباره فهم توحید افعالی صحبت شده است. به عنوان مخاطبی عام، خواندن این بخش همان معنا و مفهومی را در ذهن بنده نشاند که خواندن فصل ۱۷ام تهافت الفلاسفه غزالی. همان فصلی که اساسا رابطه مسبب و اسبابی را بالکل منکر می‌شود.